Branden in Griekenland, Californië, Zweden, warmterecords op de polen, droogte en voedselcrisis in de Sahel … De extreme gebeurtenissen herinneren er ons nog maar eens aan dat de klimaaturgentie ons dwingt goede keuzes te maken.

Politieke steun aan agrobrandstoffen droegen bij aan de ontwikkeling van een oplossing die erger is dan de kwaal.

Het klimaat is er slecht aan toe... en dat is geen goed nieuws voor de landbouw. Ons bord draagt een grote verantwoordelijk voor de klimaatverandering, maar tegelijkertijd vormt het ook een deel van de oplossing, door landbouwpraktijken die weinig broeikasgassen uitstoten en die de bodem en de biodiversiteit beschermen en herstellen.

Noch agro-ecologie, noch de strijd tegen de klimaatverandering zijn nieuwe concepten. Niettegenstaande verschilt de aanpak van sociale bewegingen radicaal van die van de bedrijfswereld, die deze twee concepten heeft opgeëist. Het is daarom dat wij (de sociale bewegingen) het hebben over "Boeren-agroecologie” in plaats van simpelweg “agro-ecologie”. In dit artikel willen we kort enkele definities en hun betekenis bespreken, alsook de manier waarop de verschillende sociale bewegingen de afgelopen jaren aan deze twee thema’s hebben gewerkt, soms concreet en in de praktijk op het veld, soms door onze zaak te bepleiten binnen de instellingen van de Verenigde Naties.